Kocham psy

Ostatnio znowu zapragnęłam mieć psa. Kolejnego, bowiem dwa już miałam. Niestety psy żyją znacznie krócej niż ludzie. Po ostatnim została mi smycz i wspomnienia- różne: niezapomniane spacery po łąkach i lasach, oglądanie telewizji z psim pyskiem tuż przy mojej twarzy, ale niestety też kudły na  meblach i dywanach. Dodatkowo źle wspominam, szczególnie jesienią i zimą, błoto nanoszone  łapami  na podłogi w mieszkaniu.

Warto chyba rozważyć za, i przeciw, zanim dam się ponieść w zasadzie pozytywnym i szlachetnym emocjom. Ba! Ale, czy takiemu widokowi można się oprzeć? Czy te oczy mogą kłamać...?